Over ‘korte kwakkers’ en ‘lange plakkers’

Op 8 oktober mocht ik als gedragsexpert deelnemen aan de politieke avond Fietsparkeren in Amsterdam. In Pakhuis de Zwijger was een gemêleerd gezelschap samengekomen, bestaande uit bewoners, belanghebbenden en bestuurders. Er komen steeds meer fietsen in Amsterdam; een positieve ontwikkeling. Toch levert het ook nadelen op. Onbegaanbare trottoirs, geblokkeerde nooduitgangen en enorme kluwen fietsen bij stations.  Iris van der Horst (Programmamanager Fiets), Otto van Boggelen (CROW/Fietsberaad) en Roland Kager (UvA) namen het gezelschap mee langs innovatieve oplossingsrichtingen. Rode lijn door de avond was het meer differentiëren van fietsers; naar ritmotief, type fiets, of deel van de dag. Zoekend naar een meer gesegmenteerde benadering kwamen de volgende fietstypologieën naar boven: de ‘korte kwakker’ (gooit zijn fiets tegen een muur en is korte tijd later weer weg) en de ‘lange plakker’ (stalt zijn fiets voor langer tijd). Wat ook duidelijk gedeeld werd is, dat nu de auto in de binnenstad een stapje terug doet, de infrastructuur daar gelijke tred mee moet houden.