Mensen zijn slecht zijn in het inschatten van risico’s. In principe geldt voor de beleving van een risico dat het gelijk staat aan enerzijds de ernst van de gevolgen die mogelijk het gevolg kunnen zijn van bepaald gedrag en anderzijds de kans dat deze gevolgen ook daadwerkelijk optreden. Een simpel sommetje, zo lijkt het: Risico = Ernst x Kans. Toch blijken ernst en kans niet onafhankelijk te zijn in ons brein. Als de gevolgen heel ernstig (kunnen) zijn, blijken we als mens het spoor een beetje bijster te raken. Dan gaan we de kans veel te hoog inschatten. Daarom hebben veel mensen vliegangst,  terwijl deelnemen aan het wegverkeer objectief gezien gevaarlijker is. Maar ja, als het een keer mis gaat met een vliegtuig, is het drama in één keer zichtbaar.  Terwijl we in ons hoofd niet al die vele  verkeersongevallen op de weg bij elkaar op gaan tellen. Eén gebeurtenis met heel veel impact isoleren we als het ware en ‘blazen dit op’.  We plaatsen er als het ware een lijstje om (framing heet dat) en zijn niet meer in staat om daaromheen te kijken. Direct na een ingrijpende gebeurtenis, schatten we de kans dat het (weer) gebeurt veel te hoog in.

Naar aanleiding van een vreselijk busongeluk in Zwitserland met Belgische kinderen, verklaart Gerard het een ander in Hart van Nederland, SBS6.