Eind november vroeg Cor van Breukelen mij een korte column te schrijven voor het blad van de Puch- en Tomosclub voor Hollands Midden, waar hij zijn hart en ziel in legde. Ik had eerder wel eens iets voor hem geschreven. Deze keer vroeg hij mij mijn gedachten eens te laten gaan over wat het nou was dat vele jongeren in de jaren 60 zich wilden onderscheiden met een Puch en deze brommer weer voorzagen van allemaal aparte sturen en andere snufjes.
Op 7 december had ik voor het laatst contact met hem. Hij was blij met mijn uitleg over groepsvorming en stammenstrijd. Toen ik begin januari informeerde hoe het er voor stond met het tijdschrift, hoorde ik tot mijn verbijstering dat Cor 6 dagen na ons laatste contact volkomen onverwacht overleden is.
Het tijdschrift is toch uitgebracht. Ik zie mijn korte column nu als een laatste groet aan een gedreven man die veel langer zijn passie had moeten kunnen overdragen op anderen.